नोकरी निमित्त आपली आई आणि गावापासून दूर असलेल्या मुलाला आपल्या आई विषयी वाटणारी ओढ आणि त्याच्या मनाची व्याकुळता व्यक्त करणारी कविता म्हणजेच ‘फिरी येता परतुनी’.
ओढीने घरट्याच्या
उडे पाखरू सांजेलामन धावे तुझ्याकडेकुशी घे ग लेकरालाढोरं कष्ट उपसुन
जीव थकला भागला
न्हाऊ माखु घाल मज
डोळे आले हे निजेलामागे लागुन सुखाच्या
जरी गाव मी सोडला
क्षणभर ना मला
तुझा विसर पडलाव्याकुळला जीव माझा
आई तुझ्या ग भेटीला
आठवाने तुझ्या आज
गळा माझा ग दाटलाघाम गाळुन बहुत
जरी पैका हा साठला
कागदाच्या तुकड्याने
लेक आईला मुकलावाटे सगळे सोडुन
गाव आपला गाठावा
सेवा करताना तुझी
देह मातीत मिळावादिस सुखाचे दावण्या
लेक परतून आला
पुरे झाले ते राबणे
थोडा घे आता विसाव थोडा घे आता विसावा
No comments:
Post a Comment